ไตรสิกขา

TRISIKKHA

Home
ไฟล์ฟังธรรม
หนังสือ/บทความ
สนทนาปัญหาธรรมะ
รวมภาพถ่าย
About us
More

Use tab to navigate through the menu items.

SariputRelic

SariputRelic

press to zoom

SariputRelicCrop

SariputRelicCrop

press to zoom

Relics46

Relics46

press to zoom

Relics45

Relics45

press to zoom

Relics40

Relics40

press to zoom

Relics41

Relics41

press to zoom

Relics36

Relics36

press to zoom

Relics38

Relics38

press to zoom

Relics30

Relics30

press to zoom

Relics25

Relics25

press to zoom

IMG_4077

press to zoom

Relics32

Relics32

press to zoom

Relics04

Relics04

press to zoom

Relics02

Relics02

press to zoom

MogalanaRelic

MogalanaRelic

press to zoom

Mogalana

Mogalana

press to zoom

MogalanaRelicCrop

MogalanaRelicCrop

press to zoom

Trisikkha dhamma group

Get social with us!

ก็แต่ว่าเมื่อเราตรึกตรองอยู่นานเกินไป ร่างกายก็เหน็ดเหนื่อย เมื่อร่างกายเหน็ดเหนื่อย จิตก็ฟุ้งซ่าน เมื่อจิตฟุ้งซ่าน จิตก็ห่างจากสมาธิ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย เรานั้นแลดำรงจิตไว้ในภายใน ทำให้สงบ ทำให้เกิดสมาธิ ประคองไว้ด้วยดี ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร? เพราะปรารถนาไว้ว่า จิตของเราอย่าฟุ้งซ่านอีกเลย ดังนี้

เรื่องศีลเรื่องสิกขาบทบัญญัตินี่ ถ้ากายวาจาไม่เรียบร้อยแล้ว ไปไม่รอดเพราะ “เป็นการข้ามมรรค”

บางคนพูดว่า สมถะไม่ต้อง ไปทำ ข้ามไปวิปัสสนาเลย คนมักง่ายหรอกที่พูดเช่นนั้น เขาว่าศีลไม่ต้องเกี่ยว ก็การรักษาศีลนี้มันยากมิใช่เล่น ถ้าจะข้ามไปเลยมันก็สบายเท่านั้น อะไรที่ยากแล้วข้ามไปใครๆ ก็อยากข้าม